tag:blogger.com,1999:blog-49515140201930762522024-03-22T07:38:43.137+05:30പാല്നിലാവ്പതിനാലാം രാവില് ഇരുട്ടിനെ പുണര്ന്ന് പരന്നൊഴുകുന്നു പാല്നിലാവ്....Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-17839035184410866002016-01-18T22:21:00.000+05:302016-01-18T22:21:28.256+05:30കാക്ക കറുത്തു പോയ കഥ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
മൂങ്ങയും കാക്കയും ഉറ്റ ചങ്ങാതിമാരായിരുന്നു.ചങ്ങാതിമാരായാൽ കൊടുക്കലും വാങ്ങലും ഒക്കെയുണ്ടാവുമല്ലോ .ഒരു ദിവസം കാക്ക ഒരു പുതിയ ഉടുപ്പ് തയ്പ്പിച്ചു ആ ഉടുപ്പിനു കറുത്ത പുള്ളിയും വെളുത്ത പുള്ളിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.കാക്ക ഉടുപ്പും കൊണ്ട് മൂങ്ങയുടെ വീട്ടില് ചെന്നു മൂങ്ങയെ വിളിച്ചു.</div>
<div style="text-align: left;">
"മൂങ്ങ ചേച്ചീ ദേണ്ടെയൊരു പുള്ളിയുടുപ്പ് "</div>
<div style="text-align: left;">
മൂങ്ങക്ക് സന്തോഷമായി.</div>
<div style="text-align: left;">
"കൊള്ളാം നല്ലൊരു പുള്ളിയുടുപ്പ് "</div>
<div style="text-align: left;">
മൂങ്ങ പുള്ളിയുടുപ്പിട്ടു സന്തോഷത്തോടെ മൂ മൂ എന്ന് പാടി .</div>
<div style="text-align: left;">
കാക്കക്ക് പകരം എന്തേലും കൊടുക്കണ്ടേ.വെറുതെ പകരം എന്തേലും കൊടുത്താൽ പോരല്ലോ.ഇങ്ങോട്ട് തന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ കൊടുക്കണ്ടേ.പകരമായി കാക്കയ്ക്ക് മൂങ്ങ തിമിംഗലത്തിന്റെ എല്ലുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ജോഡി മെതിയടിയും ഒരു വെള്ള ഉടുപ്പും കൊടുത്തു.</div>
<div style="text-align: left;">
ചെരിപ്പിടാൻ ചെന്നപോൾ കാക്ക ഒന്ന് തുള്ളി ഉടുപ്പിടാൻ ചെന്നപോൾ ഒന്ന് കുലുങ്ങി.ഇതൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ മൂങ്ങക്ക് കലിവന്നു.ചെരിപ്പും ഇടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല ഉടുപ്പും ഇടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.</div>
<div style="text-align: left;">
ഒരു അടക്കവും ഒതുക്കവും ഇല്ലാതെ ഇങ്ങനെ തുള്ളിചാടുന്നത് ശരിയാണോ.</div>
<div style="text-align: left;">
പലതവണ നോക്കിയിട്ടും ഒരിടത്തിരിക്കാതെ ചാടികളിക്കുന്ന കാക്കയ്ക്ക് ചെരിപ്പും ഉടുപ്പും ഇട്ടു കൊടുക്കാൻ മൂങ്ങയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.</div>
<div style="text-align: left;">
ദേഷ്യം വന്ന മൂങ്ങ അടുത്തിരുന്ന ഒരു തിമിംഗലവിളിക്കെടുത്തു.അതു നിറയെ തിമിംഗലത്തിന്റെ എണ്ണയായിരുന്നു.വിലക്ക് തുറന്നു ആ കറുത്ത എണ്ണ മുഴുവൻ മൂങ്ങ കാക്കയുടെ ശരീരത്തിൽ ഒഴിച്ചു.</div>
<div style="text-align: left;">
കാക്ക ക്രോ ക്രോ എന്ന് കരഞ്ഞു പോയി.കാക്ക ആകെ കറുത്ത് പോയി....</div>
<div style="text-align: left;">
അതോടെ കാക്ക കരിപോലെ കറുത്ത് പോയി.പിന്നീട് ഇതുവരെ കാക്ക വെളുത്തിട്ടില്ല. </div>
</div>
Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-17991641926577882362011-12-22T14:07:00.000+05:302016-01-17T19:36:17.627+05:30എന്റെ കല്യാണം...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-4t_vjWjxtiI/TvLsDfSPyII/AAAAAAAAAGY/l8taHDAX2Gs/s1600/Invitation.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-4t_vjWjxtiI/TvLsDfSPyII/AAAAAAAAAGY/l8taHDAX2Gs/s320/Invitation.JPG" width="219" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>പ്രിയ കൂട്ടുകാരെ.....അടുത്ത മാസം ഒന്നിന്(ജനുവരി) എന്റെ കല്യാണമാണ്.ഇനി ഇവിടെ ഞാനുണ്ടാവില്ല. ഇത് ഈ ബ്ലോഗിലുള്ള എന്റെ ലാസ്റ്റ് പോസ്റ്റ് ആണ്.ഇവിടെ എന്റെ കഥകള് വായിക്കുകയും ആത്മാര്ഥതയോടെ പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ നല്ലവരായ ചേട്ടന്മാര്ക്കും ഇക്കമാര്ക്കും ചെച്ചിമാര്ക്കും ഇതാമാര്ക്കും എന്റെ അകമഴിഞ്ഞ നന്ദി അറിയിക്കുന്നു....നിങ്ങളെയൊക്കെ എന്നും ഞാന് ഓര്മിക്കും....നിങ്ങളുടെയെല്ലാം പ്രാര്ത്ഥനയും അനുഗ്രഹം ഉണ്ടാവണമെന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു....</b>.</div>
</div>
Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-66994169169299437402011-12-09T04:00:00.000+05:302011-12-08T14:47:33.403+05:30ദുര്മന്ത്രവാദിയും രാജകുമാരിയും<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>പണ്ട് പണ്ട് ഒരു രാജ്യത്തു വളരെ സുന്ദരിയായ ഒരു രാജകുമാരി ഉണ്ടായിരുന്നു.രാജകുമാരിയുടെ അത്രയും സുന്ദരിയായ ഒരു പെണ്കുട്ടി രാജ്യത്തിനകത്തോ പുറത്തോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സൗന്ദര്യത്തില് ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാ പെണ്കുട്ടികളെയും അവള് കടത്തി വെട്ടി.ഉയര്ന്നു മെലിഞ്ഞവള് ആയിരുന്നു അവള്.അവളുടെ സ്വര്ണ്ണത്തലമുടി അരക്കെട്ടോളം ചുരുണ്ട് കിടന്നിരുന്നു.എന്ന് മാത്രമല്ല വളരെ തിളക്കമുള്ളതും ആയിരുന്നു.വെളുത്ത നിറം അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് ഒരു ശാലീനത നല്കിയിരുന്നു.അവള് നടക്കുമ്പോള് കാഴ്ച്ചകാര്ക്ക് കുളത്തില് അരയന്നം നീന്തുന്നതുപോലെ തോന്നുമായിരുന്നു.അവളുടെ സൗന്ദര്യവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള് വിലപിടിച്ച അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങള് ഒന്നുമായിരുന്നില്ല.രാജ്യത്തിലെ എല്ലാ യുവാക്കളുടെയും സ്വപ്നമായിരുന്നുഅവള്.<br /><br />ഒരിക്കല് രാജകുമാരി പൂന്തോട്ടത്തില് ഉലാത്തുകയായിരുന്നു.ആ വൈകുന്നേരം അവള് ഒറ്റക്കായിരുന്നു.സ്വകാര്യതയില്നിന്നും തോഴിമാരെ മാറ്റിനിറുത്തുന്ന കാര്യത്തില് വളരെ പ്രത്യേകതയുള്ളവളായിരുന്നു.അവള് പൂന്തോട്ടത്തില് നില്ക്കുന്ന സമയം ഒരു മന്ത്രവാദി അവളെ കാണുവാനിടയായി.അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തില് ഭ്രമിച്ചുപോയ അയാള് അവളെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുവാന് തീരുമാനിച്ചു.അയാള് പൂന്തോട്ടത്തിന്റെ ചുറ്റുമതില് ചാടിക്കടന്ന് രാജകുമാരിയുടെ മേലില് ഏതോ മാന്ത്രികപ്പൊടി വിതറി.ഉടന്തന്നെ അവള് ഒരു മുയലായിമാറി. അയാള് അതിനെ ചെവിയില് തൂക്കിയെടുത്ത് ഒരു തുണിസഞ്ചിയില് ഇട്ട് അവിടെനിന്നും വളരെ വേഗം നടന്നുപോയി.</b><br />
<div>
<b>മകളുടെ നഷ്ടത്തില് രാജാവ് അത്യധികം ദുഖിതനായിത്തീ൪ന്നു.രാജകുമാരിയെ അന്വേഷിച്ചു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആളുകള് രാജ്യത്തിന്റെ എല്ലാ മുക്കിലും മൂലയിലും അലഞ്ഞുനടന്നു.പക്ഷേ എല്ലാ ശ്രമവും നിര൪ത്ഥകമായിരുന്നു.ഒടുവില് അവളെ കണ്ടെത്തുന്ന ആളിന് അവളെ വിവാഹം ചെയ്തുകൊടുക്കും എന്ന് രാജാവ് ഒരു വിളംബരം ചെയ്തു. അതോടൊപ്പംതന്നെ രാജ്യത്തിന്റെ പകുതിയും അദ്ദേഹം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.ധാരാളം യുവാക്കള് രാജകുമാരിയെ വിവാഹം ചെയ്യാം എന്ന മോഹവുമായി മുന്നോട്ടു വന്നു.എന്നാല് അവരെല്ലാവരും അവളെ കണ്ടെത്തുന്ന കാര്യത്തില് പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.<br /><br />രാജകുമാരിയുടെ തിരോധാനത്തെപ്പറ്റി അയല് രാജ്യത്തെ രാജകുമാരന് അറിയാനിടയായി.ഒരു വെള്ളക്കുതിരയെ ഓടിച്ച് അയാള് കൊട്ടാരത്തിലെത്തി.അയാള്ക്ക് രാജാവില്നിന്നും അനുമതി ലഭിക്കുകയും, കുതിരയെ ഓടിച്ച് പോകുകയും ചെയ്തു.</b></div>
<div>
<b>ഇരുട്ടിയപ്പോള്, രാജകുമാരന് ഒരു കാട്ടിലെത്തിച്ചേര്ന്നു.ആ സ്ഥലത്തിനടുത്തെവിടെയെങ്കിലും വിശ്രമിക്കാമെന്ന് അയാള് കരുതി.ഒരു വലിയ കുന്നിന്റെ ചുവട്ടില് അയാള് ഒരു ചെറിയ ഗുഹ കണ്ടു.അയാള് ഗുഹയിലേക്ക് കുതിരയെ തെളിച്ചു.കുതിരപ്പുറത്തുനിന്നും രാജകുമാരന് താഴെയിറങ്ങി, കൈയില് ഒരു പന്തം പിടിച്ചുകൊണ്ട് ആ ഗുഹയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് അയാള് നടന്നു.ഗുഹയുടെ ഇരുവശങ്ങളിലും അറകള്കണ്ട് അയാള് അത്ഭുതപെട്ടു.കൂടുതല് കൂടുതല് അയാള് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി.ഒടുവില് അയാള് അവസാനത്തെ അറയെ സമീപിച്ചു.അതിനുള്ളിലേക്ക് എത്തി നോക്കിയപ്പോള് അയാളോട് ജീവന് രക്ഷിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഓടി പൊയ് ക്കൊള്ളുവാന് ആ മുയല് പറഞ്ഞു.അല്ലായെങ്കില് ദുര്മന്ത്രവാദി അയാളെ കൊല്ലുമെന്നും പറഞ്ഞു.അത് രാജകുമാരിയാണെന്നും, എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നും പറഞ്ഞു.<br /><br />ദുര്മന്ത്രവാദിയുടെ ജീവന് ഏഴ് മലകള്ക്കപ്പുറത്ത് നില്ക്കുന്ന ഒരു വിശിഷ്ട ആപ്പിളിലാണ് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നും, അതിനാല് അയാളെ കൊല്ലുക എളുപ്പമല്ലെന്നും രാജകുമാരി പറഞ്ഞു. എന്നാല് രാജകുമാരന് അയാളുടെ തീരുമാനത്തില് വളരെ സുദൃഢനായിരുന്നതുകൊണ്ട് ആ ആപ്പിള് അന്വേഷിച്ചു പുറപ്പെട്ടു.ഒടുവില്, ധാരാളം വിഷമതകളെ തരണം ചെയ്ത് ആപ്പിള് മരം അയാള് കണ്ടെത്തുകയും, ആപ്പിള് പാറിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്തു.അയാള് അതിനെ ഗുഹയില് കൊണ്ടുവന്ന് മന്ത്രവാദിയുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തില് പൊട്ടിച്ചു.അപ്പോള് തന്നെ നീചനായ ആ മന്ത്രവാദി മരിച്ചുവീണു.രാജകുമാരന് ആ അറയില്നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തുകയും, മന്ത്രവാദി മരിച്ചപ്പോള് അവള്ക്കു അവളുടെ യദാര്ത്ഥ രൂപം തിരിച്ചു കിട്ടുകയും ചെയ്തു.ഒരുമിച്ച് അവര് കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തുകയും, രാജാവ് തന്റെ വാക്ക് പാലിക്കുകയും ചെയ്തു.</b></div>
</div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com27Nilambur ---- Erumamunda, Kerala, India11.303289033877627 76.223487854003911.299396533877628 76.2185523540039 11.307181533877626 76.228423354003908tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-90247917820582557712011-09-19T12:45:00.000+05:302011-09-20T12:11:50.161+05:30അഹങ്കാരിയുടെ അന്ത്യം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"></div><b>പണ്ടൊരിക്കല് ഗ്രീസിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തില് ഒരു കൂലിവേലക്കാരന് ജീവിച്ചിരുന്നു. കര്ഷകരുടെ പാടങ്ങളില് ജോലി ചെയ്താണ് അയാള് ജീവിച്ചിരുന്നത്. അയാള്ക്ക് യൂനിസ് എന്നു പേരുള്ള ഒരു കൊച്ചു മകനുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു രാജകുമാരനെ പോലെ അവനെ വളര്ത്തണമെന്ന് അയാള് ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും കിട്ടുന്ന ചെറിയ കൂലി കൊണ്ട് പലപ്പോഴും അയാള്ക്ക് അതിന് സാധിച്ചില്ല. എങ്കിലും തന്നാലാകുന്ന വിധം നല്ല ഭക്ഷണവും വസ്ത്രവുമൊക്കെ നല്കി അയാള് അവനെ വളര്ത്തി. <br />
<br />
കാലങ്ങള് മാറിമാറി വന്നു. നിരന്തരമായ അദ്ധ്വാനം മൂലം കൂലിവേലക്കാരന് ക്ഷീണിച്ചു രോഗിയായി മാറി. ഒരു ദിവസം ജോലിക്ക് പോകാന് കഴിയാതെ അയാള് കിടപ്പിലുമായി. അപ്പോഴേക്കും യൂനിസ് യുവത്വത്തിലേക്ക് കടന്നിരുന്നു. കുടുംബം പുലര്ത്താന് അവന് ജോലി അന്വേഷിച്ചു. നല്ലൊരു ഗുസ്തിക്കാരന് ആകുക എന്നതായിരുന്നു അവന്റെ ജീവിതാഭിലാഷം. പക്ഷെ ഒരു തൊഴിലാളി കുടുംബത്തില് നിന്നുള്ള അവന് അന്നത്തെ നിയമം അത് വിലക്കിയിരുന്നു. <br />
<br />
വിറക് വില്പനയാണ് യൂനിസ് തന്റെ ഉപജീവന മാര്ഗമായി സ്വീകരിച്ചത്. എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ അവ൯ കാട്ടില് പോയി വിറക് ശേഖരിച്ച് അത് ചുമന്ന് ചന്തയില് കൊണ്ടുവന്ന് വില്പന നടത്തി. വിറക് വില്പനയോടൊപ്പം കാട്ടില് വെച്ച് അവന് സ്വന്തമായി ഗുസ്തി പരിശീലനവും നടത്തിയിരുന്നു. അദ്ധ്വാനമുള്ള ജോലിയും നല്ല ഭക്ഷണവും പരിശീലനവും മൂലം യൂനിസിന് വളരെ ബലവത്തായ ഒരു ശരീരമുണ്ടായി. അതോടൊപ്പം അവന് ഒന്നാന്തരം ഒരു ഗുസ്തിക്കാരനുമായി. തന്റെ ശരീര ഘടനയിലും ശക്തിയിലും യൂനിസിന് അമിതമായ മതിപ്പും അഹങ്കാരവും തോന്നാന് തുടങ്ങി. <br />
<br />
ഒരിക്കല് യൂനിസ് ഒളിമ്പിക്സിനെ പറ്റി അറിയാ൯ ഇടയായി. ഒളിമ്പിക്സിലെ ഗുസ്തി മല്സരത്തില് ഒരു കൈ നോക്കാന് അവന് അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നി. ഒരു തൊഴിലാളിക്ക് അത് വിലക്കപ്പെട്ടതായിരുന്നെങ്കിലും രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ എല്ലാ ഗുസ്തിക്കാരെയും അവന് വെല്ലുവിളിച്ചു. എല്ലാവരെയും തോല്പ്പിച്ച് അവന് രാജാവിന് തന്റെ ശക്തി തെളിയിച്ചു കൊടുത്തു. ഒളിമ്പിക്സില് പങ്കെടുക്കാന് രാജാവ് അവന് അനുവാദം നല്കുകയും ചെയ്തു. ഒളിമ്പിക്സില് പങ്കെടുത്ത യൂനിസ് അവന്റെ എതിരാളികളെയെല്ലാം പരാജയപ്പെടുത്തി. ഓരോ വിജയങ്ങളും അവന്റെ അഹങ്കാരം വര്ദ്ധിപ്പിച്ചു. <br />
<br />
ഗുസ്തിക്ക് പുറമെ യൂനിസ് കാളപ്പോരിലും പങ്കെടുക്കാന് തുടങ്ങി. ഗുസ്തിക്കാരെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്ന പോലെ അവന് കാളകളെയും പരാജയപ്പെടുത്തി. കാളയെ തോല്പ്പിക്കുന്നതില് മാത്രം യൂനിസ് നിര്ത്തിയില്ല. തോല്പ്പിച്ച കാളകളെ തന്റെ കൈക്കരുത്തു കൊണ്ട് അവന് ക്രൂരമായി കൊല്ലുകയും അവയുടെ ശരീരം വലിച്ചു കീറി മത്സരക്കളത്തില് വെച്ച് തന്നെ കാളമാംസം ഭക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതു കണ്ട ചില ജ്ഞാനികള്ക്ക് വെറുപ്പു തോന്നിയെങ്കിലും ഭൂരിഭാഗം കാണികളും അവന്റെ ശക്തിയില് അത്ഭുതപ്പെട്ട് കരഘോഷം മുഴക്കി. <br />
<br />
ജനങ്ങളുടെ പ്രോല്സാഹനവും തുടര്ച്ചയായ വിജയങ്ങളും യൂനിസിനെ ഒരു തികഞ്ഞ അഹങ്കാരിയും ധിക്കാരിയുമാക്കി. അവന് നാട്ടുകാരെ പോരിനു വെല്ലുവിളിക്കാനും അതിനു സന്നദ്ധമാകാത്തവരുടെ മെക്കിട്ടു കേറാനും തുടങ്ങി. നാട്ടുകാര്ക്ക് അവനൊരു പേടി സ്വപ്നമായി മാറാന് അധിക കാലം വേണ്ടിവന്നില്ല. നാള് ചെല്ലുന്തോറും യൂനിസിന്റെ അക്രമം വര്ദ്ധിക്കുകയും അവന് തന്റെ വെറും കൈകൊണ്ട് തന്നെ ചിലരെ കൊലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. നാട്ടുകാര് അവനെക്കൊണ്ട് പൊറുതിമുട്ടി. ഒരുകാലത്ത് അവനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ജനങ്ങള് അവന്റെ ശത്രുക്കളാകുകയും അവന്റെ അന്ത്യം കാണാ൯ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഒരു ദിവസം യൂനിസ് കാട്ടിലൂടെ നടക്കുകയായിരുന്നു. ഒരിടത്ത് പകുതി മുറിക്കപ്പെട്ട ഒരു മരം നില്ക്കുന്നത് അവ൯ കണ്ടു. ആ മരത്തിന്റെ പിളര്പ്പില് ഒരു ആപ്പ് കയറ്റി വെക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അത് കണ്ടപ്പോള് അവന് കൌതുകം തോന്നി. ഒറ്റയിടിക്ക് ആ ആപ്പ് തെറിപ്പിച്ചു കളയാന് അവന് തോന്നി. വളരെ ശക്തമായി അവ൯ ആപ്പിന്മേല് ഇടിച്ചു. ഇടിയുടെ ആഘാതത്തില് ആപ്പ് തെറിച്ചു പോയി. പക്ഷെ ആപ്പിനു പകരം യൂനിസിന്റെ കൈ മരത്തിന്റെ പിളര്പ്പില് അകപ്പെട്ടു. വേദന കൊണ്ട് അവന് നിലവിളിച്ചു. ഒരു തരത്തിലും അവന് കൈ വലിച്ചെടുക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അവന്റെ നിലവിളി കേട്ട് ആരും വന്നതുമില്ല. രക്ഷപ്പെടാനാവാതെ കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് തന്നെ അവന് ആ അവസ്ഥയില് നിന്നു. അവസാനം അവശനായ അവനെ ഒരു കൂട്ടം ചെന്നായ്ക്കള് കടിച്ചു കീറി ഭക്ഷണമാക്കി.</b></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-72738275080336572262011-07-24T11:49:00.000+05:302011-07-24T11:51:10.496+05:30സന്മനസുള്ളവര്ക്ക് സമാധാനം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><b>പണ്ടൊരു ഗ്രാമത്തില് ശങ്കു എന്നു പേരുള്ള ഒരു കുമാരന് ജീവിച്ചിരുന്നു. അവന്റെ മാതാപിതാക്കള് അവന്റെ ചെറുപ്പത്തിലെ മരിച്ചു പോയിരുന്നു. പൊളിഞ്ഞുവീഴാറായ അവന്റെ കുടിലില് അവന് ഏകനായി ജീവിച്ചു പോന്നു. പ്രത്യേകമായ ഒരു ജോലിയും അവന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നാട്ടുകാര് ഏല്പ്പിക്കുന്ന ഏതു ജോലിയും അവന് ചെയ്യുമായിരുന്നു. ചിലര്ക്ക് ചെരിപ്പുകള് നന്നാക്കിക്കൊടുത്തും ചിലര്ക്ക് മരപ്പണികള് ചെയ്തു കൊടുത്തും ചിലര്ക്ക് വീടുപണികള് ചെയ്തു കൊടുത്തും അവന് ജീവിച്ചു പോന്നു. കിട്ടുന്ന പ്രതിഫലം കുറഞ്ഞു പോയി എന്നൊരിക്കലും ആരോടും അവന് പരാതി പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. ആളുകള് അവര്ക്ക് തോന്നിയ പോലെ നല്കിയ കൂലി കൊണ്ട് അവന് തൃപ്തിയടഞ്ഞിരുന്നു. കുറഞ്ഞ കൂലി കാരണം നല്ല ഭക്ഷണം കഴിക്കാനോ നല്ല വസ്ത്രം ധരിക്കാനോ അവന് സാധിച്ചില്ല. തനിക്ക് കൂലി കുറഞ്ഞാലും മറ്റുള്ളവര്ക്ക് നല്ലതു വരട്ടെ എന്നായിരുന്നു അവന് ചിന്തിച്ചിരുന്നത്. നല്ല വസ്ത്രവും ഭക്ഷണവും ഉണ്ടാകണമെന്ന് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അവന് സന്തോഷത്തോടെ തന്നെ ജീവിച്ചു. ആഡംബരപൂര്ണമായ ഒരു ജീവിതം തനിക്ക് നല്കണമെന്ന് ദൈവത്തോട് അവന് ഇടയ്ക്കിടെ പ്രാര്ഥിച്ചിരുന്നു.<br />
<br />
<br />
ഒരു ദിവസം വല്ല ജോലിയും ആരെങ്കിലും ഏല്പ്പിക്കും എന്നു പ്രതീക്ഷിച്ച് ശങ്കു ഒരു മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. വൈകുന്നേരം വരെ അവന് യാതൊരു ജോലിയും ലഭിച്ചില്ല. പണമില്ലാത്തത് മൂലം അന്നത്തെ ദിവസം അവന് ഒന്നും കഴിച്ചിരുന്നില്ല. ഇന്നൊരു ജോലിയും കിട്ടില്ലെന്നും ഇന്ന് പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടി വരുമെന്നും മനസില് കരുതി അവന് വീട്ടില് പോകാനായി എണീറ്റു. അപ്പോഴതാ ഒരാള് അവന്റെ നേരെ വരുന്നു. വന്നയാളുടെ വേഷവിധാനങ്ങള് കണ്ട് അയാളൊരു അസാധാരണ മനുഷ്യനാണെന്ന് ശങ്കുവിന് തോന്നി. നീണ്ടു കൂര്ത്ത ഒരു തൊപ്പി അയാള് തലയില് വെച്ചിരുന്നു. ഭംഗിയുള്ള അയാളുടെ മേല്ക്കുപ്പായം അയാളുടെ മുട്ടോളം എത്തുന്നുണ്ടുയിരുന്നു. അയാളുടെ കയ്യില് നീണ്ട ഒരു വടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അയാളൊരു മാന്ത്രികനാണോ എന്ന് ശങ്കു സംശയിച്ചു. തന്റെ സഞ്ചിയില് നിന്ന് ഒരു ജോടി പാദുകങ്ങള് പുറത്തെടുത്തിട്ട് ആഗതന് ശങ്കുവിനോട് പറഞ്ഞു: "എനിക്ക് ഈ പാദുകങ്ങള് തുന്നി മിനുക്കിത്തരണം. നാളെ വൈകുന്നേരം ഞാന് മടങ്ങിവരും. ഞാന് വരുമ്പോള് എല്ലാം പൂര്ത്തിയായിരിക്കണം." അയാള് പറഞ്ഞതൊക്കെ ശങ്കു സമ്മതിച്ചപ്പോള് ഒരു ചെറിയ തുക മുന്കൂറായി അയാള് ശങ്കുവിനു നല്കി. ജോലി വീട്ടില് വച്ച് ചെയ്യാം എന്നു കരുതി ശങ്കു പാദുകങ്ങളും എടുത്ത് വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.</b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><b><br />
</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><b><br />
</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><b>വഴിമദ്ധ്യേ വിശപ്പു കൊണ്ട് ശങ്കുവിന് തളര്ച്ച തോന്നി. അറിയാതെ തന്നെ അവന് കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന പാദുകങ്ങള് സ്വന്തം കാലില് ധരിച്ചു. വിശപ്പ് മാറ്റാന് എന്തെങ്കിലും ഭക്ഷണം ലഭിക്കാന് ശങ്കു ദൈവത്തോട് പ്രാര്ഥിച്ചു. ഭക്ഷണ ശാലയില് കയറി ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് മാത്രം പണം അവന്റെ കൈവശമില്ല. അത്ഭുതമെന്നു പറയട്ടെ, അവന് ധരിച്ച പാദുകങ്ങള് അവനെ ബലമായി പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള വഴിയില് കൂടി നടത്താന് തുടങ്ങി. ശങ്കുവിന് അത്ഭുതം തോന്നി. അവന് പാദുകങ്ങള് അഴിച്ചു മാറ്റാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും സാധിച്ചില്ല. പാദുകങ്ങള് ശങ്കുവിനെ നഗരത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഭക്ഷണ ശാലയില് കൊണ്ടു പോയി അവിടെ ഇരുത്തി. ശങ്കു ഇരിക്കേണ്ട താമസം മുന്തിയ ഭക്ഷണം തന്നെ ജോലിക്കാരന് അവന്റെ മുന്നില് കൊണ്ടുവന്നുവെച്ചു. ആ വിചിത്ര മനുഷ്യന് തന്ന ചെറിയ തുക മാത്രമേ തന്റെ കയ്യില് ഉള്ളൂ എന്നോര്ത്ത് ശങ്കു ഭയപ്പെടുകയും ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് മടിക്കുകയും ചെയ്തു. അവന് ഭക്ഷണം കഴിക്കാതിരിക്കുന്നത് കണ്ട് ജോലിക്കാരന് അവനോടു പറഞ്ഞു: "കഴിച്ചു കൊള്ളുക, അതിന്റെ വില വിചിത്രനായ ഒരാള് തന്നു പോയിരിക്കുന്നു" തന്നെ പാദുകങ്ങള് തുന്നാന് ഏല്പ്പിച്ച ആ മനുഷ്യനായിരിക്കും ഭക്ഷണവില നല്കിയതെന്ന് ശങ്കുവിന് മനസിലായി. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു വിശപ്പ് മാറിയ ശങ്കുവിനെ ആ പാദുകങ്ങള് അവന്റെ വീട്ടിലേക്കു നടത്തിച്ചു.<br />
<br />
<br />
തുന്നാന് ഏല്പ്പിക്കപ്പെട്ട പാദുകങ്ങള് അസാധാരണ പാദുകങ്ങള് ആണെന്ന് ശങ്കുവിന് മനസിലായി. അവന് വീട്ടിലെത്തി അവയെ ഭംഗിയായി തുന്നുകയും മിനുക്കുകയും ചെയ്തു. പിറ്റേ ദിവസം ശങ്കു ആ പാദുകങ്ങളുമായി കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഇരുന്ന മരച്ചുവട്ടില് ആ വിചിത്ര മനുഷ്യനെയും തേടി ചെന്നു. കുറെ സമയം കാത്തിരുന്നെങ്കിലും അയാള് വന്നില്ല. പിറ്റേ ദിവസവും അതിനടുത്ത ദിവസവുമൊക്കെ ശങ്കു അയാളെ തേടി ചെന്നെങ്കിലും അയാള് വന്നില്ല. അതിനിടയില് എന്തെങ്കിലും ചെറിയ ആഗ്രഹങ്ങള് തോന്നുമ്പോള് ആ പാദുകങ്ങള് ധരിച്ചു ദൈവത്തോട് പ്രാര്ഥിച്ചാല് ആ ആഗ്രഹം പൂര്ത്തീകരിക്കാന് ആ പാദുകങ്ങള് വഴി കാണിക്കുമെന്ന് ശങ്കു മനസിലാക്കി. കുറെ അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും ആ വിചിത്ര മനുഷ്യനെ കണ്ടെത്താന് കഴിയാതിരുന്നപ്പോള് ആ പാദുകങ്ങള് തനിക്ക് ദൈവത്തില് നിന്നുള്ള സമ്മാനം ആണെന്ന് ശങ്കുവിന് മനസിലായി. ആ പാദുകങ്ങളുടെ സഹായത്താല് ശങ്കു പിന്നീട് സുഖമായി ജീവിച്ചു.</b></span></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-43570490443297471112011-07-16T20:51:00.000+05:302011-07-16T20:51:24.967+05:30കര്ഷകനും കീരിയും<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJQBkUHbZs7ST30fHZLLmx_oROqW20i1xSMUmCNaGd0XRz21TLr1g6QcfYNJe_wmgdVKJTPn_uIOs3GeVq8NxaYp9utPgxjfxOZym5ZBjFwYp4Aq7YkJYrghn2pci5Q8ebLa7yd_W0h2A/s1600/mongoose_knp-4916.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJQBkUHbZs7ST30fHZLLmx_oROqW20i1xSMUmCNaGd0XRz21TLr1g6QcfYNJe_wmgdVKJTPn_uIOs3GeVq8NxaYp9utPgxjfxOZym5ZBjFwYp4Aq7YkJYrghn2pci5Q8ebLa7yd_W0h2A/s320/mongoose_knp-4916.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div style="font-family: sans-serif; line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>ഒരിക്കല് ഒരു ഗ്രാമത്തില് ഒരു കര്ഷ്കന് ഉണ്ടായിരുന്നു . അയാള്ക്ക് അതിവിശാലമയ ഒരു നെല് വയല് ഉണ്ടായിരുന്നു.മത്രമല്ല അതായിരുന്നു ഉപജീവനത്തിനു അയാളുടെ ഒരെയൊരു ഉപാധി.അതേ പാടത്തില് ഒരു കീരിയും കുഞ്ഞുങ്ങളോടോപ്പം പാര്ത്തിരുന്നു.</b></div><div style="font-family: sans-serif; line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>ഒരിക്കല് കൊയ്ത്തുകാലം സമാഗതമായിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള് ,കീരി അതിന്റ് കുഞ്ഞുങ്ങളോട് പറഞു "നമ്മളെല്ലാവരും വളരെ ജാഗരൂകരായിരിക്കണം,കാരണം എത്രയുംവേഗം നമുക്കിവിടെ മനുഷ്യരുടെ സാന്നിദ്ദ്യവും തടസ്സവും ഉണ്ടാകന് പൊകുകയാണ്".കുഞ്ഞുങ്ങള് സമ്മതിച്ചു.</b></div><div style="font-family: sans-serif; line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>പതിവുപൊലെ കീരി അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ പുറതേക്ക് വരുകയും. ഭക്ഷണം തിരക്കി പോകുകയും ചെയ്യ്തു .അത് തിരികെ വന്നപ്പോള് കുഞ്ഞുഞ്ഞളോട് ചോദിച്ചു ."കുട്ടികളെ ! ആരെങ്കിലും ഇവിടെ വന്നിരുന്നോ ?" കുട്ടികള് മറുപടി പറഞ്ഞു ."അതെ ,അമ്മേ.കര്ഷകനും അയാളുടെ പുത്രനും വന്നിരുന്നു .അടുത്ത ദിവസം തന്നെ അവരുടെ പാടം കൊയ്യേണ്ട സമയമായെന്നും അതുകൊണ്ട് അയല്ക്കാരെ ക്ഷണിക്കണമെന്നും പറഞ്ഞു ."കീരിപറഞ്ഞു ,"അങ്ങനെയെങ്ങില് ,നമ്മള് വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല ." അടുത്ത ദിവസം കിരീ പതിവുപോലെ പുറത്തേക്ക് പോകുകയും വൈകുന്നേരം മടങ്ങി വരുകയും ചെയ്തു .അത് അതിന്റെ കുഞ്ഞുഞ്ഞളോട് ചോതിച്ചു , "ഇവിടെ ആരെങ്കിലും വന്നിരുന്നോ കുട്ടികളെ ?" കുഞ്ഞുങ്ങള് ഐകകണ്ടെന പറഞ്ഞു ," അതെ, അമ്മേ ! കര്ഷകനും അയാളുടെ പുത്രനും ഇവിടെ വന്നിരുന്നു .അവരുടെ നെല്വയലോല കൊയിതുകലത്തെ കഴിഞ്ഞുപോകുക ആണെന്നും ,കൊയ്യുവാന് അവരുടെ ബന്തുക്കളെ വിളിക്കണം എന്നും പറഞ്ഞു. കാരണം അവരുടെ അയല്വാസികള്ക്ക് അവര്ക്കുവേണ്ടി വിനിയോഗിക്കാന് സമയമില്ലാ ."കിരീ പറഞ്ഞു ."അങ്ങനെയണെങ്ങില് നമ്മള് വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല."</b></div><div style="font-family: sans-serif; line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>അടുത്ത ദിവസം ,കീരി ഭക്ഷനംതിരക്കി പുറത്തേക്ക് പോകുകയും ,വൈകുന്നേരം മടങ്ങിവരുകയും ചെയിതു . അത് തന്റെ കുഞ്ഞുഞ്ഞളോട് ചോതിച്ചു ,"ഓമനകളെ ! ആരെങ്കിലും ഇന്ന് വന്നിരുന്നോ?" കുഞ്ഞുങ്ങള് പറഞ്ഞു ,"അതെ ,അമ്മേ ! കര്ഷകനും പുത്രനും വന്നിരുന്നു .ബന്ധുക്കള് വരുകയില്ലെന്നും എന്നാല് അവരുടെ നെല്ലുകള് ചിത്തയാകാന് തുടങ്ങുകയനെന്നും അവര് പറയുന്നത് ഞങ്ങള് ഒളിച്ചുനിന്നു കേട്ടു. അതുകൊണ്ട് അടുത്ത ദിവസം അവര്തന്നെ പാടം കൊയ്യും .</b></div><div style="font-family: sans-serif; line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>അമ്മ കീരി പറഞ്ഞു ,"അങ്ങനെയണെങ്ങില് ഇനി നമ്മള് ഇവിടെ തുടരേണ്ടതില്ല .അവര് അവരുടെ വിഷയം വളരെ ഗൌരവമായി എടുത്തിരിക്കുന്നു. ഒരു വന് മറ്റുള്ളവരെ ആശ്രയിക്കാതെ അവന്റെ ജോലികള് ചെയിതിരുനുവെങ്കില് ,എല്ലായിപ്പോഴും അത് ഫലപ്രധമായിരിക്കും അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് എവിടെനിന്നും പോയി മറ്റൊരു സ്ഥലം കണ്ടെത്താം ." അന്നുരത്രിതന്നെ കീരി അതിന്റെ കുഞ്ഞുഞ്ഞലോടൊപ്പം ആ നെല്വയല് വിട്ടുപോയി .</b></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-84745350151759958862011-06-30T14:52:00.000+05:302011-06-30T14:52:22.889+05:30ഉപദേശങ്ങള് ശരിയായ അര്ത്ഥത്തില് എടുക്കുക....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguuqOFO_wivZ1WiEn2meZnvV2kc2S_GFTFCF4wCW7QgnpmwGCpR_QYLW7lBehoKjj7rgdTFn5PZUTHKzxWQJg92i2sWt_9mxxVu2auq-9pFPOz9TZPhH28jNDuaYNSIDrj9NcIDyyUCJE/s1600/263703_115686961856463_100002454806093_146073_4398012_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguuqOFO_wivZ1WiEn2meZnvV2kc2S_GFTFCF4wCW7QgnpmwGCpR_QYLW7lBehoKjj7rgdTFn5PZUTHKzxWQJg92i2sWt_9mxxVu2auq-9pFPOz9TZPhH28jNDuaYNSIDrj9NcIDyyUCJE/s320/263703_115686961856463_100002454806093_146073_4398012_n.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><b>ഒരിക്കല് രണ്ട് ഹൃദ്രോഗികള് ഒരുമിച്ച് ഒരു ട്രെയിനില് കയറി. അവര് പരസ്പരം പരിചയപ്പെട്ടു. രണ്ടു പേരും ഒരേ സ്ഥലത്തേക്കാണ് യാത്ര. അവര് തമ്മില് പല കാര്യങ്ങളും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
അടുത്ത സ്റ്റേഷനില് ട്രെയിന് നിന്നപ്പോള് അവരില് ഒരാള് പെട്ടന്ന് ട്രെയിനില് നിന്ന് ഇറങ്ങി പുറത്തേക്കു പോയി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് കിതച്ചു കൊണ്ടയാള് തിരികെ വരികയും ചെയ്തു. അടുത്ത സ്റേഷനിലും അതിനടുത്ത സ്റ്റേഷനില്നിലുമെല്ലാം അയാള് ഇതു തന്നെ ആവര്ത്തിച്ചപ്പോള് മറ്റേയാള് കാര്യം തിരക്കി:<br />
<br />
“നിങ്ങള് എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഓരോസ്റ്റേഷനിലും ഇറങ്ങുന്നതും പുറത്തേക്കു പോകുന്നതും പിന്നെ കിതച്ചു കൊണ്ട് തിരികെ വരുന്നതും..? നിങ്ങള് ഒരു ഹൃദ്രോഗിയല്ലേ...?<br />
<br />
“അതോ…” ....കിതപ്പടക്കിക്കൊണ്ട് അയാള് പറഞ്ഞു: “അടുത്ത സ്റ്റേഷനിലേക്കുള്ള ടിക്കറ്റെടുക്കാനാണ് ഓരോ സ്റ്റേഷനിലും ഇറങ്ങുന്നത് ”<br />
<br />
“അതെന്തിനാ അങ്ങനെ? ഞാന് ചെയ്തതുപോലെ നേരിട്ട് ടിക്കറ്റ് എടുക്കാമായിരുന്നില്ലേ..?<br />
<br />
“പക്ഷേ എനിക്കതിനു പറ്റില്ല” അയാള് വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
“ഉം… അതെന്താ?”<br />
<br />
“ഡോക്ടര് എന്നോട് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഹൃദ്രോഗം ഉള്ളതിനാല് ഒറ്റയടിക്ക് കൂടുതല് ദൂരം സഞ്ചരിക്കരുതെന്ന്.”</b></span></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-75607717358085121352011-06-25T22:22:00.000+05:302011-06-26T00:00:16.597+05:30ദൈവത്തിനോടുളള പ്രാര്ത്ഥന<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTq-SczSHkoIU6oDyk3K1n9NfdtzF2d3Q215_csJbIgEe1IKDYD2CfQOXHmAYq6M3LSjt539zGpM_I_DFMf6eOqJQXqea36CQNJdS_27GJu4lOK7PMcj_aVDcBe5e_HizkGcbncw0BzdY/s1600/267912_114371818654644_100002454806093_136282_5630042_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTq-SczSHkoIU6oDyk3K1n9NfdtzF2d3Q215_csJbIgEe1IKDYD2CfQOXHmAYq6M3LSjt539zGpM_I_DFMf6eOqJQXqea36CQNJdS_27GJu4lOK7PMcj_aVDcBe5e_HizkGcbncw0BzdY/s200/267912_114371818654644_100002454806093_136282_5630042_n.jpg" width="200" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;"><b>ഒരിക്കല് ഒരു നാട്ടില് പാവപ്പെട്ട ഒരു കര്ഷകന് ജീവിച്ചിരുന്നു. ഭാര്യയും ഒരു പെണ്കുട്ടിയും ഒരു ചെറു കുടിലുമായിരുന്നു അയാളുടെ ആകെയുള്ള സാമ്പാദ്യം. രണ്ടാമതൊരു പെണ്കുഞ്ഞിനു ജന്മം നല്കുന്നതിനിടെ അയാളുടെ ഭാര്യ മരിച്ചു. കര്ഷകന് ഒറ്റയ്ക്കു ആ പെണ്കുഞ്ഞുങ്ങളെ വളര്ത്തി. എല്ലാ ദിവസവും അയാള് പാടത്തു പോയി ജോലി ചെയ്തു. പെണ്മക്കളോട് അത്യധികം വാത്സല്യം ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് കിട്ടുന്നതെല്ലാം അയാള് അവര്ക്കുവേണ്ടി ചെലവഴിച്ചു. രണ്ടുപേരും വളര്ന്നു വലുതായപ്പോള് അവരെ വിവാഹം ചെയ്തയക്കാന് അയാള് തീരുമാനിച്ചു. ഒരു ദിവസം അയാള് ആഗ്രഹിച്ചതുപോലെതന്നെ ചെറുപ്പക്കാരനായ ഒരു കര്ഷകന് അയാളുടെ മൂത്ത മകളെ വിവാഹം അന്വേഷിച്ചു വന്നു. അയാള് അവളെ ആ യുവ കര്ഷകന് വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. രണ്ടാമത്തെ മകളെ വിവാഹം അന്വേഷിച്ചു വന്നത് ഒരു കുശവനായിരുന്നു. അധ്വാനിയായ ആ ചെറുപ്പക്കാരന് തന്നെ കര്ഷകന് തന്റെ രണ്ടാമത്തെമകളെ വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുത്തു. മക്കള് രണ്ടു പേരും ഭര്തൃ വീടുകളിലേക്ക് പോയപ്പോള് കര്ഷകന് അയാളുടെ കുടിലില് ഒറ്റക്കായി.<br />
<br />
ഒരു ദിവസം കര്ഷകന് തന്റെ രണ്ടു മക്കളെയും ചെന്നു കാണാന് ആഗ്രഹിച്ചു. ആദ്യം ചെന്നത് മൂത്ത മകളുടെ വീട്ടിലേക്കായിരുന്നു. അവിടെ അവള്ക്ക് സുഖമാണെന്ന് കണ്ട കര്ഷകന് സന്തോഷം തോന്നി. തിരിച്ചു പോരാന് നേരം മകള് അയാളോട് തനിക്കും ഭര്തൃ വീട്ടുകാര്ക്കും എല്ലാം സുഖമാണെന്നും എന്നാല് ഒരു പ്രശ്നം മാത്രം ഉണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു. അത് എന്താണെന്ന് കര്ഷകന് തിരക്കിയപ്പോള് അവള് പറഞ്ഞത് മഴക്കാലം താമസിക്കുന്നതു കൊണ്ട് അവരുടെ വിളകള് വാടിപ്പോകാന് തുടങ്ങുന്നു എന്നാണ്. അതു കൊണ്ട് മഴ എത്രയും പെട്ടെന്ന് പെയ്യിക്കാന് ദൈവത്തോട് പ്രാര്ത്ഥിക്കണമെന്ന് അവള് പിതാവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ചെയ്യാം എന്നു സമ്മതിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം രണ്ടാമത്തെ മകളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.<br />
<br />
ഇളയ മകളുടെ വീട്ടില് എത്തിയ കര്ഷകന് അവിടെ അവള് വളരെ സന്തോഷവതിയാണെന്നു കണ്ടു. തിരിച്ചു പോരാന് നേരം മകള് കര്ഷകനോട് താനും മറ്റുള്ളവരും ഇവിടെ വളരെ സുഖത്തിലാണെന്നും എന്നാല് ഒരു പ്രയാസം മാത്രമുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു. അത് എന്താണെന്ന് കര്ഷകന് ചോദിച്ചപ്പോള് അവള് പറഞ്ഞത് മഴക്കാലം അടുത്തതിനാല് മഴ ഉടനെ പെയ്താല് തങ്ങള് ഉണക്കാന് വെച്ച മണ് കലങ്ങളൊക്കെ നശിക്കുമെന്നായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് കുറേ ആഴ്ചകള്ക്ക് മഴ പെയ്യിക്കാതിരിക്കുവാന് ദൈവത്തോട് പ്രാര്ത്ഥിക്കണമെന്ന് അവള് പിതാവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. കര്ഷകന് സമ്മതിച്ചുകൊണ്ടു വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങി.<br />
<br />
തിരികെ വീട്ടിലെത്തിയ ശേഷം ഒരു പീഠത്തിലിരുന്നു കൊണ്ട് കര്ഷകന് ചിന്തിച്ചു: മൂത്ത മകള് അവളുടെ വിളകള് നശിക്കാതിരിക്കാന് മഴ ഉടനെ പെയ്യണമെന്നു ആഗ്രഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ രണ്ടാമത്തെ മകള് അവളുടെ മണ് കലങ്ങള് നശിക്കാതിരിക്കാന് മഴ ഉടനെ പെയ്യരുതെന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഞാന് ആകെ ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലായല്ലോ ദൈവമേ. ഞാന് എന്താണ് നിന്നോട് പ്രാര്ത്ഥിക്കേണ്ടത്? എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് ദൈവമേ നീ തന്നെ തീരുമാനിക്കൂ.ഞാന് നിസ്സഹായനാണ്.<br />
<br />
എല്ലാം ദൈവത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്തുകൊണ്ട് അയാള് സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങി.....</b></span></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-47685241163121841272011-06-18T21:17:00.000+05:302011-06-19T01:35:18.898+05:30ബുദ്ധിമാനായ കൃഷിക്കാരന്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHu6Ql_CWsKJWPzO34i_ESNTF9oD9xCLp1dYc7RDlhQzFaojeNOEwvyt9WZwMFDzhQO50H1vEslvOT7vo1HQfjXVOfjL0LCJaabVHbqojfBcC75MPzWCwkjkoRXtysUUSn7278xnqcvrs/s1600/270420111234.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="189" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHu6Ql_CWsKJWPzO34i_ESNTF9oD9xCLp1dYc7RDlhQzFaojeNOEwvyt9WZwMFDzhQO50H1vEslvOT7vo1HQfjXVOfjL0LCJaabVHbqojfBcC75MPzWCwkjkoRXtysUUSn7278xnqcvrs/s320/270420111234.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഒരിടത്തൊരിടത്ത് ദരിദ്രര് ആയ രണ്ടു കര്ഷകര് ഉണ്ടായിരുന്നു രാമുവും ദാമുവും,ഒരുനേരത്തെ ആഹാരത്തിനു പോലും അവര് കഷ്ട പെട്ടിരുന്നു ,കുട്ടികള് വിശന്നു കരയുന്നത് നോക്കി നില്ക്കാനെ അവര്ക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ.<br />
<br />
അങ്ങനെ അവര് രാജാവിനെ കണ്ടു സങ്കടം പറഞ്ഞു . പ്രജകളുടെ ക്ഷേമത്തില് തല്പരനായ ആ നല്ല രാജാവ് അവര്ക്ക് പത്തു ചാക്ക് നെല്ല് വീതം നല്കി . രാമുവും ദാമുവും സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടില് തിരിച്ചെത്തി .<br />
<br />
രാമു കൂട്ടുകാരെയും ബന്ധുക്കളെയും വിളിച്ചു വിരുന്നു നല്കി .വിരുന്നിനു വന്നവരെല്ലാം രാമുവിനെ പുകഴ്ത്തുകയും വിരുന്നു നല്കാത്ത ദാമുവിനെ കളിയാക്കുകയും ചെയ്തു .ഇതെല്ലം കണ്ടു പോങ്ങച്ചകാരനായ രാമു സന്തോഷിച്ചു .<br />
<br />
ദാമുവാകട്ടെ ,ആ നെല്ലില് കുറച്ചെടുത്തു കൃഷി ചെയ്യാന് തീരുമാനിച്ചു .കുറച്ചു നെല്ല് നല്കി ഒരു കാളയെ വാടകക്കെടുത്തു കൃഷി നിലം ഉഴുതു മറിച്ചു , നെല്ല് പാകി .<br />
<br />
ദാമുവിന്റെ കൃഷി നന്നായി വന്നു , പിന്നെയും പിന്നെയും കൃഷി ചെയ്തു ദാമു ആ നാട്ടിലെ പണക്കാരനായി മാറി .<br />
<br />
ദാമു നാട്ടുകാര്ക്കും ബന്ധുക്കള്ക്കും വിരുന്നു നല്കി ,എല്ലാവരും ദാമുവിനെ പുകഴ്ത്തി ,പക്ഷെ ദാമു എല്ലാത്തിനും ദൈവത്തിനും സഹായിച്ച രാജാവിനും ,വിരുന്നിനെത്തിയ എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി പറഞ്ഞു ,എല്ലാവര്ക്കും ദാമുവിനെ ഒരുപാടിഷ്ടമായി ,ദരിദ്രനായ രാമുവിനെ ആരും കണ്ട ഭാവം പോലും കാണിച്ചില്ല .<br />
<br />
തന്നെ സഹായിച്ച രാജാവിനെ ചെന്ന് കണ്ടു വിലകൂടിയ സമ്മാനങ്ങള് നല്കാനും ദാമു മറന്നില്ല .ബുദ്ധി മാനായ ദാമുവിനെ രാജാവ് ഗ്രാമ തലവനായി വാഴിച്ചു .<br />
<br />
പഴയ കൂട്ടുകാരനായ രാമുവിന് കൃഷിചെയ്യാനുള്ള സഹായവും ദാമു നല്കി ,ഒപ്പം ഒരു ഉപദേശവും ,വിത്തെടുത്തു ഉണ്ണരുത്</span><b>.</b></span></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-81686233980111917342011-06-18T20:17:00.000+05:302011-06-18T21:03:25.349+05:30A CLEVER CROW<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsO1Ndobm0CTprvbFLadxQKvxscZjOJiNJNsTCKNe0oMCOpPj7KAV-uj8lMhliQHabVwI4H05168vctrtyreOXrFtiabnP6Avq1HxPRpN4wnCbpD8M3CnVkZZIyrFU6gpRMdDE0V9Mf3c/s1600/carrioncrow_300_tcm9-139740_v1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsO1Ndobm0CTprvbFLadxQKvxscZjOJiNJNsTCKNe0oMCOpPj7KAV-uj8lMhliQHabVwI4H05168vctrtyreOXrFtiabnP6Avq1HxPRpN4wnCbpD8M3CnVkZZIyrFU6gpRMdDE0V9Mf3c/s1600/carrioncrow_300_tcm9-139740_v1.jpg" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; line-height: 19px;"><b>In the forest of Pandua, once there lived a very naughty monkey. He never obeyed his parents. He was used to make mischievous acts, and fell into troubles many a time. All the time, somebody saved his life. The monkey had a friend. It was a crow. The crow liked the monkey, and its temperament. One day, as usual, the monkey went to the river bank. Drinking some water from the river, he climbed up a tree, and rested for a while on a branch. A hunter was seeing all these. He went to a wall in the vicinity of the monkey, and dug a hole on it. The monkey was listening to the hunter. He saw the hunter putting something into the hole, and leaving the place. Thinking that it was something edible, the monkey went to the wall. It was unaware of the fact that it was a monkey trap. It is the nature of the monkeys that they will not open their fist if they get something. The monkey put his arm into the pit, and got the article which was inside. When he pulled his hand back, he knew that it would not come out. The monkey could not understand what happened. In all the way possible, he tried to separate his hand from the pit. But, no act was effective. He cried and cried aloud. Hearing the monkey’s cry, his parents reached the spot. Some other monkeys also accompanied them. They all together tried to free the hand. The parents were sure that it was the act of a hunter, and at any time, he would come and their child would be caught. They too cried together thinking of their son’s tragic end. About this time, the crow was returning from its usual journey to the town. He heard the cry of the monkeys’ and hovered around that place. He saw his friend trapped into a pit. He flew down to them, and sensed what happened. All the monkeys saw the hunter approaching not far from them. The crow said to his friend. “My dear friend! Don’t worry. Let’s free your hand very easily. But, one thing. You must obey as I say. It is for your benefit I say. Because, the hunter is about to reach here.” The monkey agreed. The crow said, “Open your fist and leave whatever you got in your palm.” The monkey did so. The crow continued, “Now, pull your hand back slowly.” The monkey did it too. Now, it could free its hand away from the pit. Before the hunter reached the spot where his trap had been, all the monkeys had escaped.</b></span></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-81608629841369274472011-06-18T16:20:00.000+05:302011-06-18T21:00:19.432+05:30A STRANGE FRIENDSHIP<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; line-height: 19px;"><b></b></span><br />
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm152f-dg-RsMrdceD1XIub0Fq2czTIx0zhZePEO8OWUHHz7wopM8Yk2i8Yj9q-PFvQL0-b8cqqzHcwzdlZQ3dQ2uvkqLaJysYdzW4I7lpaV-aDNcCP8qPW3-GI3nHFjfM5eWgCy7UVec/s1600/48034-never-ending-friendship.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm152f-dg-RsMrdceD1XIub0Fq2czTIx0zhZePEO8OWUHHz7wopM8Yk2i8Yj9q-PFvQL0-b8cqqzHcwzdlZQ3dQ2uvkqLaJysYdzW4I7lpaV-aDNcCP8qPW3-GI3nHFjfM5eWgCy7UVec/s320/48034-never-ending-friendship.jpg" width="320" /></a></div><b>In the jungle, there was a large lake. It was full of frogs. There was not a single fish in it. But, the lake was very prosperous with larvae and many other different kinds of water insects. The frogs lived there frisking joyfully. All of them were very big and chubby.</b></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>The lake was very deep. Most often, the frogs came up of the water, and waited on the bank in the sun. If any enemy approached, they all dipped down deep into the water, and so, they were very safe from dangers.</b></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>Once, an old and feeble snake chanced to come near the lake. It saw from afar thousands of frogs basking in the sun. Seeing this magnificent sight, the snake forgot itself, and coveted to have a great feast. Dreaming of a luxurious food that was going to have, the snake came running to the lake delightfully. But, sadly to say that all the frogs jumped back into the river, and dipped down into the deep water. Disappointedly, the snake stood on the bank completely inert.</b></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>The snake thought of a lot of plans to get the frogs in possession without straining. Suddenly, it was struck with a new idea. The snake lay on the bank with the expression of an ascetic. A little time later, some grown up frogs peeped out through the water. They saw the snake lying on the bank with mild and serene face. Seeing that the frogs were watching fixedly, the snake spoke to them in a grave and aristocratic voice.</b></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>“My dear co-beings! I am no more your foe. Look into my eyes! Don’t you see the expression of a snake that repents of for all of its past rude and unduly doings? I have come to you to atone for my sins. I had the vocation of God. He sanctified my whole life on condition that I might spend my further life in service of the frogs. Because, I had been very cruel to you since the beginning. The snake stopped. The frogs said, “We don’t believe you. You are a liar.”</b></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>The snake said, “Don’t misunderstand me. I am telling the truth that God purified my mind, and I will never tempt you.” Telling so, the snake cried aloud. The frogs felt sorry for it. They neared the snake even though with fear in minds. The snake invited the frogs to sit on its back, and to have a ride along the bank. The frogs did as the snake wanted and enjoyed their lives. The snake became very tired for it had no food to eat. Sensing the deplorable condition of the snake, the leader of the frogs told the snake to taste one or two little frogs per day. This was the situation the snake most wanted. Reluctantly, it accepted the frog’s Suggestion.</b></div><div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 0.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.4em;"><b>The snake began to catch little frogs one- by-one. When some dissociated frog happened to come to the snake’s way, it was also caught. Very soon, the snake became fatty, and it continued its hunting with and without the knowing of the grown up frogs. Gradually, the number of the frogs reduced to some great extent, and only then could the frogs know that they gave hospitality to an unwanted guest.</b></div></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4951514020193076252.post-40142458213882286722011-06-18T15:12:00.001+05:302011-06-19T01:37:30.700+05:30അമ്മു മുയല്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBdOD4XDa0tDeLFQhIrWZZymXIqCfUocrXHyGkdSh_9RXzDlXO8qmBitIaL6GH3Xc5m_tGHRoPVJDK_oXerJFXV0jecExsGg-jkUxPpgSMDB_T70CALw46yrdcVIkMu2btvIVv0W0ZRq8/s1600/rabbit-picture.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBdOD4XDa0tDeLFQhIrWZZymXIqCfUocrXHyGkdSh_9RXzDlXO8qmBitIaL6GH3Xc5m_tGHRoPVJDK_oXerJFXV0jecExsGg-jkUxPpgSMDB_T70CALw46yrdcVIkMu2btvIVv0W0ZRq8/s320/rabbit-picture.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഒരിക്കല് ഒരിടത്ത് കൃഷ്ണപുരം എന്നൊരു രാജ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു . കൃഷ്ണപുരത്തിന്റെ തെക്കേ അതിര്ത്തിയില് കൂടെ രാധാ നദി ഒഴുകിയിരുന്നു ,നദീതീരത്ത് ഇഷ്ടം പോലെ ഇളം പുല്ലുകള് വളര്ന്നു നിന്നിരുന്നു ,നദീ തീരത്തുള്ള കാട്ടില് ഒരുപാടു മൃഗങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നു ,മാന് ,മുയല് ,കടുവ,സിംഹം അങ്ങനെ ഒരുപാടു മൃഗങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നു .<br />
<br />
ഈ കാട്ടിലാണ് സുന്ദരിയായ അമ്മു മുയല് അവളുടെ അമ്മയുടെ കൂടെ കഴിഞ്ഞിരുന്നത് . അവള്ക്കു ആ കാട്ടില് ഒരുപാടു കൂട്ടുകാരും ഉണ്ടായിരുന്നു . മറ്റു മുയല് കുഞ്ഞുങ്ങള് എല്ലാം പൊത്തിലോളിച്ചു കളിക്കുമ്പോ അമ്മു മുയല് കാട്ടിലൂടെ കറങ്ങി നടന്നു .അപ്പോള് അവളൊരു മാനേ കണ്ടു ,എന്ത് വേഗത്തിലാണെന്നോ മാന് ഓടുന്നത് ,അമ്മു മുയല് മാനിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് പറഞ്ഞു “നമസ്കാരം ചേട്ടാ ,ചേട്ടന് എന്ത് വേഗത്തിലനോടുന്നത് ഇത്രയും വേഗത്തിലോടാന് വേറെ ആര്ക്കും കഴിയില്ല ” മറ്റുള്ളവരുടെ കഴിവുകളെ അഭിനന്ദിക്കണമെന്നു അമ്മു വിന്റെ അമ്മ അവള്ക്കു പറഞ്ഞു കൊടുത്തിരുന്നു . ആദ്യമായിട്ടാണു ആരെങ്കിലും മാനെ അഭിനന്ദിക്കുന്നതു ,മാനിനു സന്തോഷമായി ,അവര് രണ്ടു പേരും കൂട്ടുകാരായി ,അമ്മു ചോദിച്ചു “ചേട്ടാ ചേട്ടാ എന്നെയും ഇങ്ങനെ ഓടാന് പഠിപ്പിക്കാമോ ” മാന് പറഞ്ഞു “അതിനെന്താ പഠിപ്പിക്കാമല്ലോ ” മാന് അമ്മുവിനെ വേഗത്തില് ഓടാന് പഠിപ്പിച്ചു . മാനിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു അമ്മു മുയല് സ്വന്തം മാളത്തിലെത്തി യപ്പോള് കൂട്ടുകാര് ചോദിച്ചു “നീ എവിടെ പോയതാ ” നടന്നതെല്ലാം അമ്മു പറഞ്ഞു ,അപ്പോള് കൂട്ടുകാര് അവളെ കളിയാക്കി . അമ്മു പറഞ്ഞു “എല്ലാവരില് നിന്നും നമുക്ക് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പഠിക്കാനുണ്ട് ” കൂട്ടുകാര് വീണ്ടും കളിയാക്കി .<br />
<br />
അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ അമ്മു മുയല് അടുത്ത ദിവസവും യാത്രയായി . ഇത്തവണ കണ്ടു മുട്ടിയതൊരു തവളയെ ആയിരുന്നു ,താവള കുളത്തില് ചാടി ചാടി പൊയ് കൊണ്ടിരുന്നു. അമ്മു മുയല് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ” ഏയ് ചങ്ങാതി ” തവള കേട്ട ഭാവം പോലും കാണിച്ചില്ല . അമ്മു വീണ്ടും പറഞ്ഞു ” നിങ്ങളെ പോലെ ഇത്രയും നല്ല ഒരു അഭ്യാസിയെ ഞാന് വേറെ കണ്ടിട്ടില്ല ” .ഇത് കേട്ടപ്പോള് തവളയ്ക്ക് സന്തോഷമായി ,രണ്ടു വലിയ ചാട്ടം ചാടി തവള മുയളിനടുത്തെത്തി . തവള തന്റെ വീര കഥകള് അമ്മു വിനോട് പറഞ്ഞു ,പാമ്പുകളെ പറ്റിച്ചു രക്ഷപെട്ട കഥ ,മുങ്ങാം കുഴിയിട്ട് പോയതു ,അങ്ങനെ ഒരു പാടൊരുപാട് ,അമ്മു എല്ലാം കേട്ടിരുന്നു ,അവസാനം അമ്മു ചോദിച്ചു എന്നെയും പഠിപ്പിക്കാമോ ഇതല്ലാം ,തവള സന്തോഷത്തോടെ സമ്മതിച്ചു . മാളത്തിലേക്ക് പോകും മുന്പേ അമ്മു നല്ലൊരു ചാട്ടക്കാരി ആയിമാറി .<br />
<br />
അങ്ങനെ ഓരോ ദിവസവും അമ്മു ഓരോ കാര്യങ്ങള് പഠിച്ചു . അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ഒരുദിവസം ഒരു വേടന് ആ കാട്ടിലെത്തി ,ഒരു പാട് മൃഗങ്ങള് വേടന്റെ കയ്യില് പെട്ടു . ഒടുവില് അയാള് അമ്മുവും കൂട്ടരും താമസിക്കുന്ന മാളത്തിനടുത്തും എത്തി . മുയലുകള് പരക്കം പാഞ്ഞോടി .<br />
<br />
അമ്മു മുയലിനൊരു ഉപായം തോന്നി ,അമ്മു മുയല് വേടന്റെ മുന്പില് ഞൊണ്ടി ഞൊണ്ടി നടന്നു ,വേടന് വിചാരിച്ചു ഓടാന് വയ്യാത്ത ഒരു മുയല് ഇതിനെ വേഗം പിടിക്കാം ,വേടന് അടുത്തെ ത്തിയതും അമ്മു കുതിച്ചു പാഞ്ഞു ,വേടനും വാശി യായി ,അയ്യാള് പുറകെ ഓടി ,പക്ഷെ മാനിനെ പോലെ ഓടുന്ന അമ്മു വിനെ പിടിക്കാനുണ്ടോ വേടന് പറ്റുന്നു ,ഒടുവില് ഓടി ഓടി ഒരു വലിയ കുളത്തിന്റെ തീരത്തെത്തി .<br />
<br />
വേടന് സന്തോഷമായി ,ഇനി മുയല് ഓടില്ലല്ലോ ,അമ്മുവിന്റെ മേലേക്ക് അയ്യാള് ചാടി വീണു ,അമ്മുവാകട്ടെ കുളത്തിലെക്കെടുത്തു ചാടി ,ആമ്പലിന്റെ മുകളില് പോയിരുന്നു ,വേടനും പുറകെ ചാടി ,അമ്മു ആമ്പല് ഇലകളില് മേല് ചാടി ചാടി കരയില് പൊയ് ഇരുന്നു ,വേടന് കുളത്തിലെ വെള്ളത്തില് വീണു . അമ്മുവിന്റെ കൂട്ടുകാരനായ തവളയും ആ കുളത്തിലെ മീനുകളും ചേര്ന്ന് വേടനെ കടിച്ചു ശരിപ്പെടുത്തി ,വേടന് ജീവനും കൊണ്ടോടി ,പിന്നീടൊരിക്കലും ആ വഴിക്ക് വന്നിട്ടില്ല .<br />
<br />
എല്ലാരേയും രക്ഷിച്ച അമ്മു മുയലിനെ മുയലുകളുടെ നേതാവാക്കി ,അമ്മു മുയല് വീണ്ടും ഓരോന്ന് പഠിച്ചും മറ്റുള്ളവര്ക്ക് തനിക്കറിയവുന്നത് പറഞ്ഞു കൊടുത്തും കാട്ടില് ചുറ്റി നടന്നു ,എല്ലാ മൃഗങ്ങളെയും കൂട്ടുകാരാക്കി </span>.</span></div>Rinsha Sherinhttp://www.blogger.com/profile/14667628478170098298noreply@blogger.com13